O nas

Historia

Nasza drużyna powstała w roku 1971 roku. Pierwszym drużynowym w historii Komandosów był Zbigniew Mikrut. Drużyna działała do roku 1999. Wtedy na czele Komandosów stał Paweł Guśpiel. Przerwa w działalności trwała do roku 2006, kiedy to drużyna została z powrotem reaktywowana przez Michała Musiała, Jarosława Kuczaja oraz Wojtka Krajewskiego.

 

Na czele Komandosów stanął Szymon Musiał (Farmer). Jego przybocznym został Jarosław Kuczaj (Kuczi). Pierwszymi zastępami, jakie powstały byli Czatownicy oraz Leśni. Ich zastępowymi, byli kolejno: Wojciech Krajewski (Warhammer) oraz Marcin Łasak(Baca). W takim składzie Komandosy pojechali na swój pierwszy wyjazd: na Bene. Do pierwszego zimowiska i obozu (Ochotnica Górna, Hańczowa) kadra się nie zmieniała (komenda i zastępowi).

W roku 2007 rozwiązano Czatowników i powstał nowy zastęp: Tropiciele, na czele których stanął Piotr Rząsa. Z kolei w Leśnych zmienił się zastępowy – Marcin poszedł do komendy, a jego miejsce zajął Jakub Krasny. Pierwszym dłuższym wyjazdem po tych zmianach było zimowisko w Lubomierzu, przełom stycznia i lutego 2008 roku. Na obozie, czyli nad jeziorem Wędromierz skład kadry był ten sam.

 

We wrześniu 2008 roku doszło do przekazania drużyny. Przywódcą Komandosów został Jarosław Kuczaj. Na zimowisku w 2008 (Orawka) działały dwa zastępy o nazwach nadanych pod stylizację wyjazdu: Kojoty i Lamparty, które były mieszanką trzech zastępów działających w śródroczu. Tym trzecim, wtedy jeszcze próbnym byli Włóczędzy, którzy osobno pojechali na obóz, koło miejscowości Wdzydze. Zastępowym Włóczęgów został Wojciech Choroniewski.

 

Podczas jesieni 2009 roku z drużyny odszedł Wojciech Krajewski, który pełnił funkcję przybocznego, a na jego miejsce przyszedł Jakub Krasny, który z kolei po swojej działalności oddał zastęp Janowi Dziadkowi. Na zimowisko, w Murzasichlu, pojechali Leśni i Włóczędzy. Zastępowy Tropicieli pojechał z Włóczęgami. Na obozie nad jeziorem Spore, Tropiciele działali jako osobny zastęp i tak samo trzema zastępami drużyna pojechała na kolejne zimowisko 2010 – wyjazd Boy’a.

 

Zmieniła się kadra: Jakub Krasny został wysłany z misją założenia gromady zuchowej. Do komendy doszli Piotr Rząsa i Janek Dziadek. Ich miejsce, z kolei, zajęli; u Leśnych Ludwik Zieliński, a w Tropicielach Mateusz Zborowski (Zboro). Zastępowy zmienił się również we Włóczęgach. Wojtek Choroniewski poszedł do zuchów, a na czele zastępu stanął Filip Bułkowski. Obóz nad jeziorem Strzeszyn odbył się niemal w takim samym składzie, z tym, że Wojtek wrócił z zuchów do drużyny i pełnił funkcję przybocznego.

W kolejnym roku, na zimowisku w Lubogoszczy, w komendzie byli Kuczi, jako drużynowy, Janek i Piter. Powstał również nowy zastęp: Zwiadowcy z Mateuszem Szelowskim na czele. Przed obozem, niedaleko rzeki Krasnej zmienił się zastępowy Włóczęgów, został nim Adam Dziadek (Dziadam).
Pod koniec roku 2012 drużynowym został Piotr Rząsa. Do komendy dołączył Filip Bułkowski. Adam Dziadek przeszedł do Leśnych, a na czele Włóczęgów stanął Mateusz Rymar.

 

Patron

Tadeusz Boy (1914-1958) – „Troskliwy Orzeł”

Urodził się 27 stycznia 1914 roku w Dobczycach, gdzie jego ojciec był kierownikiem szkoły.  W czasie nauki w Gimnazjum Nowodworskiego w Krakowie w 1931 roku wstąpił do VII KDH im. Tadeusza Reytana. 

W 1933 roku mając 19 lat został drużynowym. W latach 1934 studiował prawo na UJ, równocześnie prowadząc drużynę. 

W tym też czasie musiał utrzymywać owdowiałą matkę. Jego postawę wobec harcerzy i bliźnich wyraża najlepiej jego totem: Troskliwy Orzeł. 

W 1939 został zmobilizowany do wojska. Po kampanii wrześniowej dostał się do niewoli radzieckiej i został wywieziony wgłąb Rosji. 

W 1941 roku trafił do organizowanej w ZSRR armii polskiej gen. Andersa, z którą wydostał się na Bliski Wschód. 

W szeregach II-go Korpusu walczył w kampanii włoskiej, jako oficer V Kresowej Dywizji Piechoty. W bitwie pod Monte Cassino stracił nogę. 

Po wojnie do kraju nie powrócił. Osiadł w Anglii, gdzie mimo kalectwa uzyskał doktorat z prawa w znakomitym, elitarnym Uniwersytecie Oxfordzkim. W warunkach emigracji Troskliwy Orzeł otoczył opieką wdowy i sieroty po żołnierzach V Dywizji Kresowej, będąc do śmierci powiernikiem ich funduszu samopomocy.

Zmarł w Londynie w 1958 roku, przeżywszy zaledwie 44 lata.